Στο Χολαργό, όπου μένω, τα εμπορικά μας κέντρα μπορεί να μην έχουν πεθάνει ακόμη αλλά φυτοζωούν. Ειδικά αυτό στη Μεσογείων -ΕΡΜΗΣ το επίσημο όνομά του, πρώην Τζάμπο το ανεπίσημο- ανταγωνίζεται σε ανατριχίλα αυτά του Έλριχ. Το Τζάμπο, βεβαίως, έχει κλείσει προ πολλού -μόνο η ταμπέλα έχει μείνει. Στην πραγματικότητα, δεν έχει νόημα να λες πόσα έχουν κλείσει αλλά να μετράς τα…μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού που έχουν μείνει ανοιχτά. Σ’ αυτά, λοιπόν, συγκαταλέγεται και το αγαπημένο μου. Ένα πετ σοπ. Μόνο που πάνε πια οι εποχές που στη βιτρίνα του έβλεπες λογής-λογής πεντιγκρέ γατιά και σκυλιά. Τώρα, μόνο ψάρια και παπαγαλάκια… Ιδού.
Καταθλιπτικό, εγκαταλελειμμένο, φοβιστικό καθώς περπατάς κι ακούγεται ο αντίλαλος από τα βήματά σου, dark… Όπως τα περισσότερα τριγύρω μας. Κτίρια, άνθρωποι, καταστάσεις.
Karchilaki.com (το διαβάσαμε στο myxolargos.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου