«Ψυχοσάββατο»: «τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος κεκοιμημένων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν...»
Πόσοι τούς θυμηθήκαμε; Μᾶς ἄφησαν ἄραγε οἱ ξέφρενοι ἀποκριάτικοι χοροί, ἡ κραιπάλη καί ἡ μέθη;
Οἱ νεκροί ὑπάρχουν, δέν χάνονται, δέν διαλύονται. Εἶναι «κεκοιμημένοι», πού σημαίνει ὅτι κοιμοῦνται ἔναν ὕπνο μακράς διαρκείας μέχρι νά γίνει ἡ...
Πόσοι τούς θυμηθήκαμε; Μᾶς ἄφησαν ἄραγε οἱ ξέφρενοι ἀποκριάτικοι χοροί, ἡ κραιπάλη καί ἡ μέθη;
Οἱ νεκροί ὑπάρχουν, δέν χάνονται, δέν διαλύονται. Εἶναι «κεκοιμημένοι», πού σημαίνει ὅτι κοιμοῦνται ἔναν ὕπνο μακράς διαρκείας μέχρι νά γίνει ἡ...
τελική κρίση καί ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ὅπου θά ἀναστηθοῦν, θά ἑνωθοῦν οἱ ψυχές τους μέ τά σώματά τους καί ὡς ψυχοσωματικές ὁλότητες θά ἀπολαύσουν μαζί μας ἤ τόν γλυκύ παράδεισο ἤ τήν αἰώνια κολάση, ἀνάλογα μέ τά ἔργα τους.
Ξἐρω, εἶμαι σίγουρος, ὅτι ἡ μητέρα Χρυσούλα μου ὑπάρχει στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, ὅπως κι ὁ πατέρας μου Ἰωάννης, ἡ γιαγιά μου ἡ Δήμητρα, ὁ παππούς μου ὁ Παναγιώτης, ὁ παππούς μου ὁ Σταῦρος, ἡ γιαγιά μου ἡ Κατερίνα, ἡ γιαγιά ἡ Εἰρήνη. Ἐδῶ καί τριάντα χρόνια τούς μνημονεύω σέ κάθε Θεία Λειτουργία μέ τήν βεβαιότητα ὅτι ὑπάρχουν καί κάποτε θά ξανασυναντηθοῦμε..
Μήν τούς ξεχνᾶτε τούς νεκρούς ΠΟΤΕ! Ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τίς προσευχές μας. Θέλουν νά τούς θυμόμαστε, ὅπως θά θἐλουμε κι ἐμεῖς νά μᾶς θυμοῦνται αὔριο τά παιδιά μας, ὅταν θά ἀπέλθουμε ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο.
Ἄς ἀφήσουμε γιά λίγο τά γλέντια καί τίς διασκεδάσεις καί ἄς πᾶμε στήν Ἐκκλησία αὔριο ν᾽ἀνάψουμε ἕνα κεράκι, νά δώσουμε τά ὀνόματά τους νά μνημονευθοῦν, νά κάνουμε καί κάποια ἐλεημοσύνη γιά τίς ψυχές τους...
Αὔριο, ἄς σηκωθοῦμε πρωί πρωί κι ἄς τρέξουμε στήν Ἐκκλησιά...
Οἱ νεκροί περιμένουν τό ἐλάχιστο πού μποροῦμε νά κάνουμε γιἀ αὐτούς...
Θά τό κάνουμε;
Ξἐρω, εἶμαι σίγουρος, ὅτι ἡ μητέρα Χρυσούλα μου ὑπάρχει στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, ὅπως κι ὁ πατέρας μου Ἰωάννης, ἡ γιαγιά μου ἡ Δήμητρα, ὁ παππούς μου ὁ Παναγιώτης, ὁ παππούς μου ὁ Σταῦρος, ἡ γιαγιά μου ἡ Κατερίνα, ἡ γιαγιά ἡ Εἰρήνη. Ἐδῶ καί τριάντα χρόνια τούς μνημονεύω σέ κάθε Θεία Λειτουργία μέ τήν βεβαιότητα ὅτι ὑπάρχουν καί κάποτε θά ξανασυναντηθοῦμε..
Μήν τούς ξεχνᾶτε τούς νεκρούς ΠΟΤΕ! Ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τίς προσευχές μας. Θέλουν νά τούς θυμόμαστε, ὅπως θά θἐλουμε κι ἐμεῖς νά μᾶς θυμοῦνται αὔριο τά παιδιά μας, ὅταν θά ἀπέλθουμε ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο.
Ἄς ἀφήσουμε γιά λίγο τά γλέντια καί τίς διασκεδάσεις καί ἄς πᾶμε στήν Ἐκκλησία αὔριο ν᾽ἀνάψουμε ἕνα κεράκι, νά δώσουμε τά ὀνόματά τους νά μνημονευθοῦν, νά κάνουμε καί κάποια ἐλεημοσύνη γιά τίς ψυχές τους...
Αὔριο, ἄς σηκωθοῦμε πρωί πρωί κι ἄς τρέξουμε στήν Ἐκκλησιά...
Οἱ νεκροί περιμένουν τό ἐλάχιστο πού μποροῦμε νά κάνουμε γιἀ αὐτούς...
Θά τό κάνουμε;
π. Σταῦρος Τρικαλιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου